It's Me, S.Awiruth

สำหรับภาพนี้ขอบคุณช่างภาพเกียรติมศักดิ์นะครับ @produck ๒ มกราคม ๒๕๖๐ สวัสดีปีใหม่ในวันนี้ก็ยังถือว่าอยู่ในช่วงเทศกาลส่งความสุขส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่กันอยู่…  สำหรับปีใหม่ปีนี้ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงช่วยคุ้มครองปกปักรักษาให้แคล้วคลาดจากภยันตรายทั้งหลายปลอดภัยมีความสุขกายสบายใจตลอดปีนะครับ ในปี ๒๕๕๙ ที่ล่วงผ่าน.. ถือเป็นอีกปีที่ต้องจดจำไปตลอดชีวิต เป็นปีที่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ เสด็จสวรรคต ยังคงจำความรู้สึกในวันที่ ๑๓ ตุลาได้ดีเสมอ #น้อมส่งเสด็จสู่สวรรคาลัย #ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติไป แม้พระองค์ท่านทรงจากพวกเราคนไทยไปแล้ว แต่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ จะคงอยู่ในใจของเราตลอดไป #ธ สถิตในดวงใจนิรันดร์ เพราะทุกชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป

วันอาทิตย์ที่ ๑๓ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๕๙ (๑ เดือนเต็มแห่งความสูญเสีย) แม้วันเวลาจะผ่านเนิ่นนานเพียงใด คนไทยไม่มีวันลืมพระองค์ท่านเลย วันนั้นน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกวูบลงทันทีเมื่อได้ฟังคำแถลงการจากสำนักพระราชวัง แม้ไม่เคยมีโอกาสเข้าเฝ้าได้เห็นพระองค์จริงของในหลวง แต่ยังรู้สึกสูญเสียมากขนาดนี้ ความรู้สึกบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เลย.. จริงๆ แล้วคงเกิดจากจิตใต้สำนึกในความเป็นคนไทยคนหนึ่ง

23 กันยายน 2553 ผมตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้ และตั้งชื่อว่า “บ้านปลูกรัก” ตอนที่ซื้อถือเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่สำหรับผมเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถซื้อบ้านได้ แม้แต่คุณภรรยา.. ผมเองก็ไม่บอกนะว่าจะซื้อบ้านเรียกว่าเซอร์ไพรส์กันเลย แต่ตอนนั้นยังไม่ได้แต่งงานกันนะครับ กะว่าถ้าจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกันก็จะอยากหาหลักประกันให้กับชีวิตคู่สำหรับเราสองคน ยังคงจำได้ดีวันแรกที่พาคุณภรรยามาเซอร์ไพรส์ “ความสุขเล็กๆ ของเรา” เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน…

12 สิงหา 59 สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณภรรยาแสนสวยของผม ปีนี้ไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดไว้เซอร์ไพรส์เหมือนปีที่ผ่านมา แต่ถือเป็นปีที่พิเศษสุดสำหรับของขวัญวันเกิดชิ้นนี้ เพราะคุณหมูอึนเลือกเองกับมือ “บ้านปลูกรัก” หลังใหม่ เป็นของขวัญที่ใช้เวลาเตรียมการร่วมปีก็ว่าได้ ย้อนไปปีที่แล้ว 7 เมษา 58 เป็นวันที่เราสองคนตัดสินใจซื้อบ้านปลูกรักหลังใหม่

ปีนี้ตัวเลขข้างหน้าก็จะเปลี่ยนจากเลข 3 เป็นเลข 4 แล้ว เวลาผ่านมาสี่สิบขวบแล้วเหรอ… ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป หลายสิ่งผ่านมาแล้วผ่านไป ทุกเรื่องราวที่ผ่านไปมันทิ้งความทรงจำและประสบการณ์ให้เราเสมอ อยู่ที่เราเลือกจะจดจำหรือเก็บค่าประสบการณ์เหล่านั้นอย่างไร จริงอยู่..ชีวิตมันไม่ง่ายนัก ผิดบ้างถูกบ้างปนๆ กันไป “ผิดเป็นครู” ประโยคนี้สำคัญ ครั้งต่อไปอย่าทำผิดอีก “โอกาส” มันมีไม่มากนักหรอก เมื่อได้โอกาสที่ดีก็ทำให้เต็มที่ ทำให้ได้มากกว่าสิ่งที่คนอื่นคาดหวังเอาไว้ ความสำเร็จเป็นเพียงองค์ประกอบ สิ่งสำคัญ คือ การเอาชนะตัวเอง 

TEAM  Outing  2015 หลายคนคงมีประสบการณ์ไป Outing กับทีมกันอยู่แล้ว ส่วนตัวนิยามการไป Outing มันคือ การไปเที่ยวกับเพื่อนร่วมงานแบบสนุกสนานฮากระจาย กิจกรรมไม่ต้องเยอะชิวล์ยาวๆ กันไป … แต่สำหรับทีมเราแล้วอาจถือว่าเป็นทีมใหญ่กว่า 50 ชีวิตที่ต้องไปด้วยกัน เราตั้งคณะทำงานโดยมีแม่งานอย่าง “แม่แอ้น” เป็นหัวแรงหลักในการติดต่อเรื่องต่างๆ และแม่แอ้นก็ไม่เคยทำงานผิดหวังจริงๆ ผมประทับใจตั้งแต่ครั้ง Outing 2014 ที่ผ่านมา นางบริหารจัดการได้แจ่มแจ๋วไปเลย แต่ที่จะขาดไม่ได้ คือ เจ้านายและพี่ๆ ที่น่ารักของพวกเรา ซึ่งเป็นผู้ให้การสนับสนุนอย่างเป็นทางการ

” Maldives I Love You ” .. ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน เพิ่งเคยได้ยินชื่อ “มัลดีฟส์” รู้ว่าเกาะนี้เป็นเกาะในฝันของใครหลายคน..รวมทั้งตัวเองด้วย เป็นอีกหนึ่งแห่งที่อยากจะไปสัมผัสสักครั้งในชีวิต อยากจะรู้ว่ามันสวยสมคำร่ำลือรึป่าว? ส่วนตัวใช้เวลาเก็บข้อมูลเกี่ยวกับมัลดีฟส์อยู่เกือบปี จริงอยู่แค่มีตังค์ก็ไปได้ในทันที… แต่ความสุขเริ่มต้นตั้งแต่การได้หาข้อมูลนี่แหละ คนเราเวลาชอบหรือสนใจอะไร เราจะมีความสุขและแรงบันดาลใจในการทำสิ่งนั้นเสมอ

กาลเวลามักจะบอกอะไรกับเราได้ดีเสมอ เกือบ 8 แล้วซินะ (23 มี.ค.50) ที่ใช้ชีวิตโดยมีสาวสวยคนนี้อยู่ข้างๆ มาตลอด เราผ่านทั้งทุกข์ทั้งสุขด้วยกันเสมอ หลายครั้งก็มีเรื่องทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ ยิ่งช่วงปีแรกๆ ไม่เข้าใจกันทะเลาะกันเรียกว่า โหด มันส์ ฮา กันเลย…  ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้หวานอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่เราทั้งคู่ก็ประคับประคองให้ผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน สำหรับเราแล้วการให้เกียรติกัน เคารพซึ่งกันและกันถือว่าสำคัญมาก

HSBC BIKE FOR GREEN LIRARY 2014 ทริปแรกกับการปั่นในถนน.. สนุกมากครับ #เก็บภาพมาฝากครับ #ความทรงจำดีๆ ของนักปั่นสมัครเล่น

ย้อนหลังไปประมาณ 3 เดือนกว่าๆ 31 พฤษภา 57 เป็นจุดเริ่มในการปั่นจักรยานของผม และเป็นการสัมผัสสนามสีเขียวครั้งแรก (สนามปั่นจักรยานสุวรรณภูมิ) ความรู้สึกแรกที่ได้ลองปั่นที่นี่ บอกได้เลยมันแจ่มมาก บรรยากาศรอบๆ และสภาพของสนามสีเขียวดีมาก สดชื่น สดใส อากาศบริสุทธิ์จริงๆ สำหรับคนที่ไม่เคยมาอย่างผมมันช่างน่าตื่นตาตื่นใจดีจัง รู้มาว่า 1 รอบของที่นี่เท่ากับ 23.5 กิโล ก็คิดว่าไม่หน้าจะมีปัญหาสำหรับตัวเอง เพราะปกติก็ออกกำลังกายเล่นบาสฯ ประจำอยู่แล้ว แต่ที่ไหนได้พอปั่นไปได้แค่ 5 กิโล ในใจก็คิดนี่มันเพิ่งจะ 5 กิโลเองเหรอ ยังเหลืออีกตั้งเกือบ 20 กิโลเลยนะ… สงสัยจะไม่รอดซะแล้วมั้ง!!!

เจอกันอีกหนึ่งทริปแล้วนะครับ.. ทุกครั้งที่ได้กลับมาเขียน Blog ก็จะไปพบเจอเรื่องราวดีๆ หรือทริปท่องเที่ยวเจ๋งๆ มาฝากกัน ครั้งนี้ก็เช่นกัน…กับทริปครอบครัวสบายๆ ที่ “เขื่อนรัชชประภา กุ้ยหลินเมืองไทย” หรือเรียกอีกชื่อว่า “เขื่อนเชี่ยวหลาน” นั่นเอง… พร้อมแล้วไปเที่ยวกันเลย

ย้อนไปวัน 24 กุมภา.. ปีที่แล้วกับทริป “หลีเป๊ะฉันรักเธอ” ประดับใจมากจนอยากกับไปเที่ยวอีกซักครั้ง แต่ด้วยระยะทางและมีเวลาจำกัดเลยคุยกับคุณหมูอึนภรรยาสุดที่รักว่าปีนี้เราไปเที่ยวใกล้ๆ ใช้ตังค์ไม่เยอะดีกว่า ช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาเริ่มหาข้อมูลจากเว็บ.. ดูหลายเว็บเลยสรุปเราไปเที่ยวทะเลฝั่งตะวันออกดีกว่า เกาะเสม็ด เกาะล้าน เกาะมันนอก แล้วก็มาได้ที่ “เกาะมันกลาง” มีรีสอร์ทอยู่เพียงรีสอร์ทเดียว คือ “มันตาคีรี รีสอร์ท” ทำไมเราถึงเลือกที่จะมาเที่ยวที่นี่.. เหตุผลง่ายๆ ดูจากรูปและอ่านรีวิวของคนอื่นแล้วชอบก็เลยจัดมันตาคีรี เกาะมันกลางเป็นทริปแรกของปีนี้

สวัสดีครับพี่น้อง…ห่างหายจากการขีดเขียนบล็อกไปซะนานเลย ด้วยภาระหน้าที่และอีกมากมายที่ไม่ค่อยจะมีเวลามานั่งเล่าเรื่องราวให้อ่านกัน วันนี้พอจะมีเวลาเลยมาเก็บตก ทริปน่ารักๆ สบายๆ ที่สมุยครับผม ให้ชื่อทริปนี้ว่า “ความสุขเล็กๆ ที่สมุยเกาะแสนหวาน” เป็นงัยล่ะครับ.. ชื่อทริปน่าหมั่นไส้มั้ยล่ะจ๊ะ ยังงัยก็ลองพิสูตรความหวานกันได้นะครับ

สวัสดีครับพี่ๆ น้องๆ ทุกท่าน.. และแล้วผมก็ได้กลับมาเขียนเรื่องราวแบ่งปันความสุขอีกครั้งกับทริปท่องเที่ยวของผมกับภรรยา มีชื่อทริปเก๋ๆ ว่า “หลีเป๊ะ..ฉันรักเธอ” แค่ชื่อทริปก็หวานซะแล้ว อย่าเพิ่งหมั่นไส้หรืออิจฉานะครับ เพราะที่นั่น “เกาะหลีเป๊ะ” ยังมีความสุขความหวานรอเราอยู่อีกเยอะเลยครับ เราไปเที่ยวเกาะหลีเป๊ะกันนะครับ…

เช้าวันเสาร์ที่ 10 พฤศจิกา 2555 ตื่นแต่เช้าประมาณหกโมงเช้าได้ ตั้งใจจะตื่นมาทำงานส่งลูกค้า ก่อนออกเดินทางไปเที่ยว แต่พอเปิดอีเมล์ขึ้นมาเจ้านายอีเมล์มาสั่งงานตั้งแต่ตอนดึก เลยต้องมานั่งทำงาน office ก่อนซะงั้น กว่าจะเคลียร์งานเสร็จก็เกือบเก้าโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่สายที่จะออกเดินทางมุ่งสู่ อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ที่หมาย คือ Valata Khaoyai Resort (www.valatakhaoyai.com)

18:15น. 29 กันยายน 2555 เพิ่งจะมีโอกาสได้มานั่งริมฝั่งโขงที่นครพนมเป็นครั้งแรก บรรยากาศยามเย็นที่นี่สงบเงียบ สดชื่นจัง เรียกได้ว่าสูดหายใจได้เต็มปอดจริงๆ ฝั่งตรงข้ามมองเห็นไม่ไกลมากนัก คือ เมืองลาว (จังหวัดท่าแขก) เพื่อนบ้านของเราเอง

ไม่ได้เข้ามาเขียน Blog ของตัวเองซะนานเลย จริงๆ ก็ได้เข้ามาตอบคำถามเกี่ยวกับเจ้าโอโม่รถคันโปรดอยู่เรื่อยๆ  ไม่คิดเลยว่าจะมีคนสนใจเข้ามาอ่านแล้วสอบถามเรื่องโอโม่เยอะขนาดนี้ ดีใจจังครับ ส่วนเรื่องงาน..ก็คิดเอาไว้พักใหญ่แล้วว่าจะเข้ามาเล่าเรื่องการทำงานของตัวเองช่วงนี้อยู่เหมือนกัน แต่ด้วยเวลาบวกกับงานที่ยุ่งก็ไม่ได้เขียนสักที วันนี้พอจะได้พักหายใจหายคอกลับบ้านมาเร็วก่อนตะวันตกดิน ถือได้ว่าเป็นความสุขเล็กๆ ที่คนเราสามารถหาได้จากตัวเองเลยนะ

ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนเลยนะครับว่า Nissan Teana เป็นรถที่ผมมองเป็นคันสุดท้ายเมื่อเทียบกับรถยี่ห้ออื่นๆ ในระดับเดียวกัน ตั้งแต่ Honda Accord, Toyota Camry และยังมองไปถึงรถ SUV คือ Chevrolet Captiva

Bye Bye Owen! คงเป็นคำบอกลาที่ดีที่สุดสำหรับเจ้ารถแสนรักคันนี้ โอเ่ว่นเป็นชื่อที่ผมใช้เรียกรถยนต์ Honda Civic Dmension ปี 2003 ที่ผมซื้อ (ป้ายแดง) มาเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ออกรถวันที่ 29 กันยายน 2546 ขายไปวันที่ 11 มกราคม 2555 อยู่ด้วยกันมา 8 ปี 3 เดือน กับอีก 13 วัน นานมากเลยสำหรับผม เจ้าโอเว่นนี้ผมต้องยกนิ้วให้มันเลยครับ

คงจะไม่มีคำพูดใดนอกจากคำขอบคุณจากใจจริงของผมและน้องขวัญ(หมูอึน) สำหรับทุกคำอวยพรที่ญาติพี่น้อง และเพื่อนๆ ทุกท่านได้ร่วมส่งคำอวยพรมายังเราทั้งสอง ทั้งในสมุดอวยพร และผ่าน Facebook สำหรับงานแต่งงานของเราสองคนนั้นผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนตัวของผมถือว่าดีมากทั้งที่เพชรบูรณ์และที่ลำปาง

2554 ปีนี้พี่น้องคนไทยต้องเจอกับมหาอุทกภัย ถือเป็นน้ำท่วมครั้งใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาในชีวิตเลยก็ว่าได้ ตลอดระยะเวลา 4 เดือนกว่า ที่พวกเราจมอยู่กับข่าวน้ำท่วมไล่ลงมาตั้งแต่ภาคเหนือ ภาคเหนือตอนล่าง ภาคกลางตอนบน ภาคกลาง สุดท้ายมวลน้ำมหาศาลเข้าโจมตีกรุงเทพมหานครอย่างหนักหน่วงกันเลยทีเดียว ผมไม่คิดเลยว่าน้ำจะท่วมกรุงเทพหนักขนาดนี้

หลังจากเดือนกรกฎา 2009… นี่ก็ 2 ปีกว่าแล้ว ที่ผมได้เปิด Blog นี้ขึ้นโดยไม่ได้เขียนเรื่องราวอะไรลงไปเลย จำได้ว่าสมัยนั้นยังนั่งทำงานอยู่ที่เนชั่นอยู่เลย เวลาผ่านไปกลับกลายย้ายเข้ามาในเมืองนั่งทำงานอยู่ที่ True Tower เป็นพนักงานทรูเต็มขั้นเลยครับผม จะว่าไปแล้วช่วงระยะเวลา 2 ปีก็ถือว่าไม่นานมากเท่าไหร่