เวลากับการทำงาน (Happy OD)

ไม่ได้เข้ามาเขียน Blog ของตัวเองซะนานเลย จริงๆ ก็ได้เข้ามาตอบคำถามเกี่ยวกับเจ้าโอโม่รถคันโปรดอยู่เรื่อยๆ  ไม่คิดเลยว่าจะมีคนสนใจเข้ามาอ่านแล้วสอบถามเรื่องโอโม่เยอะขนาดนี้ ดีใจจังครับ ส่วนเรื่องงาน..ก็คิดเอาไว้พักใหญ่แล้วว่าจะเข้ามาเล่าเรื่องการทำงานของตัวเองช่วงนี้อยู่เหมือนกัน แต่ด้วยเวลาบวกกับงานที่ยุ่งก็ไม่ได้เขียนสักที วันนี้พอจะได้พักหายใจหายคอกลับบ้านมาเร็วก่อนตะวันตกดิน ถือได้ว่าเป็นความสุขเล็กๆ ที่คนเราสามารถหาได้จากตัวเองเลยนะ

การที่ผมทำงานเยอะๆ แล้วกลับบ้านมาเร็ว..ได้มาอยู่กับคุณภรรยาสุดที่รักเร็วขึ้น ได้กินกับข้าวฝีมือหมูอึน คุยกันดูทีวีกันไป ถือได้ว่าเป็นกำไรชีวิตต่อวันเลยนะครับ เป็นไปได้อยากทำอย่างนี้ทุกวันเลย แต่ในความเป็นจริงแล้วหาเวลายากมากที่จะกลับถึงบ้านก่อนตะวัน..ลับขอบฟ้า

สำหรับตัวเองแล้วมีความสุขกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้นะ เพียงแต่กำลังคิดว่าจะสามารถทำงานทั้งหมดเสร็จทันเวลาหรือเปล่าก็เท่านั้นเอง ผมมักจะนึกถึงประโยคของผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่ผมรักและเคารพ ท่านพูดกับผมว่า “ไม่มีคำว่าไม่ได้สำหรับกู” จากคำพูดนี้ผมก็ตอบสั้นๆ ว่า “ได้ครับ” ต้องขอบพระคุณเจ้านายเก่าของผม ที่สอนให้ผมเรียนรู้ว่าในการทำงานนั้น ถ้าเราตั้งใจจะทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ วันนี้ไม่ได้พรุ่งนี้ก็ต้องได้ วิธีที่หนึ่งไม่ได้ มันก็ยังมีวิธีที่สองอีกเสมอ จริงๆ แล้วมันคือ “การไม่ยอมแพ้ตัวเองนั่นเอง”

เคยสังเกตุมั้ยว่าตอนที่เราได้พูดคุยทักทายกับคนอื่นๆ จะมีคำถามที่ว่า “ตอนนี้เป็นงัยบ้าง งานยุ่งมั้ย” คำตอบที่ได้ส่วนใหญ่  คือ “ยุ่งมาก, งานเยอะ, ไม่มีเวลาเลย, ประชุมทั้งวัน” ผมเองก็มักจะใช้คำตอบเหล่านี้อยู่บ่อยๆ ซึ่งต้องยอมรับว่ามันคือความจริงของคนทำงานอย่างเราๆ แต่ถ้ามองลึกลงไปกลับดีซะด้วยซ้ำไปที่เรายุ่งกับงาน ดีกว่าทำงานโดยไม่รู้ว่าตัวเองอยู่จุดไหน  คิดไม่ได้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป หรืออยู่ที่ทำงานนั่งว่างๆ เซ็งไปวันๆ

ถ้าเรามีงานเยอะงานยุ่งมองในแง่บวกนั่นก็หมายความว่าเรามีความหมายกับงาน มีความสำคัญต่อเพื่อนร่วมงาน เจ้านายเรียกใช้งานก็เหมือนกับความไว้วางใจที่มอบให้เรา สิ่งเหล่านี้ถือเป็นแรงพลักดันให้เราทำงานได้เต็มที่ และมีประสิทธิภาพมากที่สุด ที่จะขาดไม่ได้เลยอีกอย่างหนึ่ง คือ ความสุขในการทำงาน คนเรามีความสุขในสิ่งที่ทำไม่ว่าจะทำอะไรก็ออกมาดีทั้งนั้น แต่ความสุขในการทำงานเป็นความสุขแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นที่จะทำงานออกมาได้ดี พลังของเราอีกครึ่งหนึ่ง หรือความสุขอีกครึ่งหนึ่งมาจากครอบครัวของเราเอง คิดง่ายๆ ถ้าเรามีปัญหาครอบครัวไม่ว่าจะเรื่องอะไร เราจะมีใจอยากทำงานมั้ย? ถึงทำได้งานก็ออกมาได้ไม่ดี เชื่อว่าคนทำงานทุกคนประสบปัญหาแบบนี้มาทั้งนั้น คือ เอาเวลาของครอบครัวไปเป็นเวลาของงาน แล้วเวลาให้กับตัวเองยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ไม่มีเวลาให้กับตัวเองแน่นอน สำคัญนักเลยนะ “เจ้าตัวเวลา” เนี้ย… มีตังค์ก็หาซื้อไม่ได้ ย้อนกลับมาก็ไม่ได้ ขอแบ่งปันจากคนอื่นก็ไม่ได้ แต่ที่ทำได้ก็ คือ “รักษาเวลาให้ดีที่สุด” แบ่งเวลาให้ครอบครัว แบ่งเวลาให้คนที่เรารัก บริหารเวลาให้กับงานที่ทำ แล้วให้เวลากับตัวเองบ้าง “คนเรามีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่ใช้เวลาได้ไม่เท่ากัน”

Take Care