การมาของน้ำส้ม Specialized ของผม

ย้อนหลังไปประมาณ 3 เดือนกว่าๆ 31 พฤษภา 57 เป็นจุดเริ่มในการปั่นจักรยานของผม และเป็นการสัมผัสสนามสีเขียวครั้งแรก (สนามปั่นจักรยานสุวรรณภูมิ) ความรู้สึกแรกที่ได้ลองปั่นที่นี่ บอกได้เลยมันแจ่มมาก บรรยากาศรอบๆ และสภาพของสนามสีเขียวดีมาก สดชื่น สดใส อากาศบริสุทธิ์จริงๆ สำหรับคนที่ไม่เคยมาอย่างผมมันช่างน่าตื่นตาตื่นใจดีจัง รู้มาว่า 1 รอบของที่นี่เท่ากับ 23.5 กิโล ก็คิดว่าไม่หน้าจะมีปัญหาสำหรับตัวเอง เพราะปกติก็ออกกำลังกายเล่นบาสฯ ประจำอยู่แล้ว แต่ที่ไหนได้พอปั่นไปได้แค่ 5 กิโล ในใจก็คิดนี่มันเพิ่งจะ 5 กิโลเองเหรอ ยังเหลืออีกตั้งเกือบ 20 กิโลเลยนะ… สงสัยจะไม่รอดซะแล้วมั้ง!!!

ที่สนามสีเขียวนี้ เวลาเราลงสนามแล้วไม่มีโอกาสให้ย้อนกลับ คือ ต้องปั่นไปให้ครบรอบเท่านั้น หรือไม่งั้นก็ต้องรอรถเก็บตกสำหรับนักปั่นที่ปั่นไม่ไหว หรือรถมีปัญหาซึ่งใครขึ้นไปนั่งท้ายกะบะเก็บตก ก็ต้องตกเป็นเป้าสายตาแน่นอน เอาว่ะ!! ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ในเมื่อลงสนามแล้วก็ต้องลุยให้ถึงเส้นชัย ผ่านไปได้ 10 กิโลก็ต้องขอพักก่อนแล้วกัน มันเหมือนจะไม่เหนื่อยนะ แต่มันเมื่อยมากกว่า จุดพักรถที่ 10 กิโลเมตรเป็นจุดที่พักใต้ทางด่วน ข้อดีคือเวลาเครื่องบินลงเราจะไปอยู่ใต้ท้องของเครื่องบินเลย ถ่ายรูปสวยๆ กันไป

พอพ้นจากจุดนี้ไปแล้วจะไปพักอีกที คือ 15 กิโลสำหรับนักปั่นมือใหม่ ต้องขอพักเยอะหน่อย ยิ่งเวลาที่เราปั่นผ่านกิโลเมตรที่ 13 ไปแล้วรู้เลยว่างานหนักแน่ เพราะขากลับเป็นการปั่นต้านลม ยิ่งวันไหนเจอลมพัดแรงๆ หมดกัน… แทบคลานกันเลย บอกได้เลยว่าช่วงกิโลเมตรที่ 18 – 23 เป็นช่วงที่ทรมานมากสำหรับนักปั่นมือใหม่ ไหนจะเจอลมต้าน ไหนจะหมดแรง เมื่อยมาก ปวดขาสุดๆ  เมื่อไหร่จะถึงสักที!!  แต่ผมก็ผ่านมันไปได้ครบรอบ 23.5 กิโล เล่นเอาแทบแย่เหมือนกัน แต่ก็สนุกดีนะ ไม่ลองไม่รู้จริงๆ แต่สำหรับคนที่ไม่ชอบไปปั่นแค่รอบเดียวก็จบ ไม่ขอไปอีกเลย กว่าจะปั่นให้แรงและสเต็ปคงที่ได้คงต้องไปปั่น 3-4 ครั้ง ถึงปรับตัวได้ แต่ถึงจะปรับตัวได้แล้ว ผมก็ยังปั่นตามคนอื่นเค้าไม่ทันอยู่ดี แหละนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นในการมาของ ” น้ำส้ม Specialized ” ของผม

บอกตรงๆ เลยว่าไม่เคยคิดที่จะต้องมาลงทุนอะไรมากกับการปั่นจักรยาน  รถคันแรกที่ซื้อเป็นจักรยานเสือภูเขาคันใหญ่สีแดงสดใส และมันก็ปั่นได้ดีด้วยนะ ผมปั่นเจ้าแดงอยู่ 3 เดือน แต่ปั่นยังงัยก็ตามเค้าไม่ทัน รถมันหนักจริงๆระบบการหมุนของล้อและอุปกรณ์ค่อนข้างจะหนืด แต่จะให้ทำยังงัยจะซื้อรถใหม่ก็แพงมาก ที่สำคัญก็ยังไม่ถูกใจ ยังไม่โดนใจรถไหนเลยสักคน ส่วนตัวเวลาเลือกซื้อของจะชอบที่ดีไซน์เป็นหลัก เรื่องยี่ห้อ เรื่องแบรนด์ไม่ค่อยเท่าไหร่ ตังค์ไม่ค่อยมีอยู่แล้ว อิอิ (เอาง่ายๆ นะ เมียให้ตังค์มาทำงานวันละ 200.-) แล้วจะเอาตังค์ที่ไหนไปซื้อจักรยานคันละหลายหมื่น จริงมั้ยจ๊ะ!

จำได้ว่าเป็นช่องกลางเดือนสิงหา เปิดดูเว็บไปเรื่อยๆ เห็นจักรยานอยู่คันหนึ่งต้องสดุดกันเลย ที่สดุดก็เพราะสีของมัน โดนใจมาก… สีสีมจี๊ดดดดดเลย เริ่มศึกษาข้อมูลกันเลย สีถูกใจ รูปลักษณ์ดีไซน์ใช้ได้ แล้วราคาล่ะเป็นงัย?? ปรากฎว่าราคาไม่แรงมากจนเกินไป (พอรับได้) ที่เหลือต้องไปลองของจริง มีโอกาสได้ไปลองตัวจริงที่ Sport Bike เป็นร้านจักรยานที่ดูมีชาติตระกลูใช้ได้เลย แต่ละคันเป็นแสน น้องๆ พนักงานยิ้มแย้มต้อนรับเป็นอย่างดี ว่าแล้วก็ขอลองเจ้าส้มจี๊ดซะเลย ยิ่งเห็นตัวเป็นๆ ยิ่งชอบ อยากได้ๆ ทำงัยดีล่ะ?? มันก็ต้องวางแผนกันหน่อยจริงมั้ย!

4 กันยา 57 ฤกษ์ดีสำหรับการเปิดตัว “น้องน้ำส้ม : Specialized ALLEZ E5 REVOLUTION 2015 ” ที่ร้านบริการ fitting จักรยานให้ก่อนที่จะซื้อสรุปแล้วได้ Size 56″ ใหญ่สุดเลย น้องพนักงานแนะนำให้เปลี่ยนสเต็ม (ช่วงคอจักรยาน) ให้เพิ่มเป็น 120 mm. จะได้ช่วงยาวพอดี… และแล้ว 6 กันยา 57 เจ้าน้ำส้มก็ได้ลงสู่สนามเขียวเป็นครั้งแรก ความรู้สึกที่ปั่นรู้เลยว่ามันลื่น และเบากว่าเดิมเยอะเลย เวลาออกแรงปั่นลงไปมันพุ่งดีจัง แต่ระบบการสะเทือนมันก็เด้งกว่าเสือภูเขาแน่นอน กดไปเท่าไหร่มันเด้งกลับมาเท่านั้น ไม่ค่อยซับแรงเท่าไหร่ ปั่นไปได้เกือบ 10 กิโลรู้สึกเมื่อยปวดต้นคอและช่วงแผ่นหลัง สาเหตุคงเกิดจากการก้มลงมามากกว่า เพราะเสือหมอบเราต้องก้มหลังลงมามากกว่าเสือภูเขา คงยังไม่ชินเท่าไหร่ เอาน่ะปั่นไปสักพักเดี๋ยวก็เข้าที่เอง… ลุยยยยย…

ผ่านครั้งแรกไปได้ด้วยดีแต่ยังไม่ค่อยเต็มที่เท่าไหร่ อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา 14 กันยา 57 มาลองกันอีกสักครั้ง รอบนี้ออกตัวได้ดีขึ้น ควบคุมตัวเองให้ไปกับรถได้คงเส้นคงวามากกว่าเดิม พยายามปั่นตามกลุ่มที่ปั่นเร็วๆ ให้เค้าช่วยดูดเราไปด้วย ได้ผลนะครับ ช่วย Save แรงได้พอสมควร เค้าเรียกใช้ลมดูดช่วย โดยรวมแล้วเจ้าน้ำส้มถือว่าผ่านเลย ไม่ผ่านไม่ได้ซิก็ลงทุนไปแล้วต้องปั่นเอาให้คุ้มทุนกันหน่อย สรุปถ้าจะปั่นให้สนุก มันต้องตั้งเป้าหมาย แล้วจะทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจในการปั่นให้ได้ดีต่อไป…. ยาวไปปปปป 🙂

และแล้วก็มาถึงวันนี้ (20 กันยา 57) เป็นอีกหนึ่งวันที่น่าจดจำสำหรับสนามสีเขียวแห่งนี้ ทีมตกลงใจกันว่าจะปั่นกัน 2 รอบ (ลืมบอกไปทีมเราชื่อ : Bikes Ranger เป็นงัยเท่ห์มั้ยครับ) นั่นคือเท่าเกือบ 50 กิโลกันเลยทีเดียว ซ้อมกันมาหลายอาทิตย์แล้วมันต้องตั้งเป้าหมาย แผนคือปั่นกันเป็นทีมเกาะกลุ่มติดๆ ตามกันไป  ปั่นเกาะกลุ่มได้ผลครับเราปั่นตามกันไปได้ด้วยดี แต่ปั่นตามกันได้ในรอบแรกเท่านั้น ส่วนรอบสองเจอทั้งแดด ทั้งลมต้าน ผลปรากฎว่าปั่นตามทีมไม่ทัน อิอิ เอาน่ะถือว่าค่อยๆ ตามไปอยู่ห่างๆ แล้วกัน บอกได้เลยนะว่าการลงสนามปั่นอย่างจริงจังมันใช้ความทรหดอดทนมากเลยทีเดียว ยิ่งตอนที่เราหมดแรง ทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อย อยากจะหยุดพักนี่มันทรมานจริงๆแต่ก็เป็นเหมือนกับการได้พิสูจน์ตัวเองว่าจะยอม หรือก้าวข้ามต่อไป เรียกว่าได้รสชาติของชีวิตก็ว่าได้ “ชีวิตมันต้องมีอุปสรรค และต้องผ่านมันไปให้ได้

สุดท้ายฝากไว้ครับ… อยากให้หลายคนที่กำลังคิดจะหากิจกรรมออกกำลังกาย มาลองปั่นลงสนามเขียวด้วยกันนะครับ ได้เหนื่อย ได้ใจ ได้แรง และที่สำคัญ “ได้มิตรภาพ” … แล้วเจอกันนะครับ 🙂